Regen, dat is de korte samenvatting van vandaag. De dag begon al nat, maar toch nog was het mogelijk om buiten te kunnen ontbijten. Dit op een normaal uur want met dit weer hebben we geen must-see activiteiten op het programma. Daarna spelen we een spel, "regenwormen" om in het thema van de dag te blijven. En nog is er amper verbetering in het weer waar te nemen. Met een beetje zon hadden we al wat kunnen genieten van de tuin, maar voorlopig blijven we beperkt tot ons terras en als de regen en wind te hard waait moeten we af en toe uitwijken naar binnen.
 |
| Buiten regen, ... |
 |
| ... dus binnen regenwormen spelen |
Van zodra de regen even ophoudt gaan we nog even onze benen strekken. Er wordt ons regelmatig aangeraden om Javorca te bezoeken. Javorca is een herdenkingskerk in de buurt van Zatolmin in Slovenië e ligt gelegen op een heuvel Javorca (571 meter) boven het Polog-plateau. Het werd gebouwd als herdenkingskerk voor gesneuvelde soldaten tijdens de veldslagen van de Isonzo in 1916, grotendeels in hout. De buitenwanden worden bekleed met alle wapenschilden van de omliggende regio's. Ondertussen is het ook opgenomen in het Unesco wereld erfgoed gebeuren.
 |
| We maken er het beste van met de regen. |
De weg ernaar toe is een beleving opzich. De laatste 6 kilometer zijn weeral een grindweg op de rand van de afgrond, en laat amper toe om twee auto's te passeren. Achteraf komen we te weten dat er een shuttle bus vanuit Tolmin elke 2 uur naar Javorca rijdt omdat het voor buitenlanders blijkbaar wordt afgeraden om deze weg te nemen. Maar eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we niet voor de kerk naar Javorca zijn afgezakt, maar eerder om een korte wandeling te maken (welke achteraf langer bleek te zijn dan voorzien, foutje van de gids).
 |
| Gelukkig is er af en toe nog wat vertier te vinden op de route. |
De wandeling die uitgestippeld was had niets speciaals het vermelden waard, behalve dat het door de vallei ging waar tijdens de eerste wereld oorlog veel gevochten werd. Getuige hiervan zijn de veel bunkers en herdenkings monumenten langs het wandelpad. Echter voor ons was de grootste beleving de orignele brug over de kolkende rivier. Met een ingenieus katrol systeem dien je jezelf over d erivier de rollen, en met de wolken laag in het dal gaf dit wel enkele mooie plaatjes. Maar daarna was het opnieuw stijgen naar een alpenwei, om dan terug te dalen via kiezel padjes naar de auto.
 |
| Waar is de brug naar toe ? |
 |
| Met katrol kar naar de overkant. |
 |
| Met ondertussen een zicht op de kolkende massa onder je. |
Eerlijk toegegeven, indien het weer beter was waren we aan het huisje gebleven, en waarschijnlijk in de rivier gesprongen. We moeten toegeven, na 2 weken bergen smachten we naar een andere omgeving. De bergen zijn prachtig, de paden zijn leuk, maar afwisseling mag er zijn. Vanaf morgen verhuizen we naar een gebied uit de bergen, en zullen we meer 'Italiaanse' invloeden tegenkomen en de welgekomen afwisseling omarmen. Maar wees gerust, de omgeving hier is prachtig en verdient zeker een bezoekje!
 |
| En op het einde zeggen we vaarwel tegen de natuur. |
 |
| Her en der zijn er nog stille getuigen van de oorlog. |
Reacties
Een reactie posten